KONUŞMAK

Konuşmak dedikleri yalandı

Şimdi seninle susmak vardı

Yan yana oturmak

Çay içmek

Ve saatlerce susmak...

Sessizliğin kalbinden bakmak

Sadece seyretmek istiyorum seni

Konuşmak yetmiyor

Konuşmak, havada çarpışan kelimelerin çıkardığı gürültüden başka bir şey değil ki!

Yürüdük esen sert rüzgâra karşı

Ve yağmur başladı biraz sonra

Burnuna çarpan damlayı

Saçını okşayan havayı kıskandım için için

İlerledik yavaş adımlarla

Nereye gittiğimizi dahi bilmeden

Durduk

Sen denize, ben sana bakarken dondu adeta zaman

İşte o zaman gördüm içindeki huzuru

Ve temas etti bakışlarımız

Gülümsedin

Gülümsedim

Biraz üşüdüm, biraz da ıslandım.

Olsun be, yanımda sen vardın!

Yalandı konuşmak...

Çare susmak, çare bakışmak... 

(#ErsoyARSLAN)